çocukken öldüm ben

Gece gündüzle,gündüz geceyle bulandıkça. Birbirini altetmeye çabalayan bu iki düşman, bana işkence etmek için ,el sıkıp anlaşıyor; biri işe koşuyor,diğeri beni işten yoruyor. 'ne kadar parlaksın'diye iltifat ediyorum güne;'bulutlar göğü kararttığında yardım edersin'..diyorum ki,esmer tenli geceye yaranmak için de, 'sen aydınlatırsın akşamı,yıldızlar parlamazsa' yine de gün,gün geçtikçe uzatıp duruyor çilemi, geceyse ,her gece, derdimi arttırıyor. (sone 28,wıllıam shakespeare)

12 Mart 2012 Pazartesi

sikerim böyle işi

lanet olsun lan harbiden lanet olsun bi blog vardı elimizde. rahat olduğumuz onun da içine edildi. ve buna vesile olan benim. al sana kendinden nefret etmek için bir neden daha. ulan böyle şey bir adam olmasam sahip olduğu şeylere fazla bağlanan bir adam bir çırpıda her şeyi silerdim yemin ederim. eyv.

2 yorum:

Adsız12 Mart 2012 15:34
Yazdıklarını keyifle okuyan ben tabir-i caizse diğer adsız bunca emeği(ni) silmeyi bir an bile düşünebilmiş olmana üzüldüm.
YanıtlaSil
Yanıtlar
leon12 Mart 2012 16:13
bi de beni düşün nasıl üzüldüm. hayatta bana ait olan az şeyden biri. neyse sonuçta yazılar bilgisayarda kayıtlı bir daha kimse okuyamaz. buna üzülüyorum çünkü güzel dostlar edindiğime de inanıyorum. hayat işte.
YanıtlaSil
Yanıtlar