mıra

keder kadar vahim bir kader yok

kadar keder

kendimi kandırıyorum galiba. bocalama filan hikaye. depresyon filan hikaye. turuncusuzluk benim için bir son olmuş. hale her ofladığımda turuncuyu özlüyorum. hala kabullenemedim onsuz koca bir hayat olacağını. beni asla sevmediğini ve de sevemeyeceğini. arayıştayım. ama ne arıyorum bilmiyorum. ararken de bir o kadar boşum. konuşmak. kendimden başkasıyla. işkence. ama istiyorum işte sevilmek. anlaşılmak. hababam izlediğimde beraber duygulanabileceğim biri. ve bunu kabullenebilecek biri  ? deli olması gerek . en azından benim kadar.

est

öpüşmek ortadoğunun imzasıdır.