göğe bakar
kırmızı hayalleri
ellerinde sevgi
ne var ki
tabanı camdan yerler kırılmış
düşmüş
düştüğü yerde
biri varmış
o daha da önce düşmüş
kızı beklermiş
ama şimdilik sonrası yazılmak üzere
bu şiir bitmiş
Gece gündüzle,gündüz geceyle bulandıkça. Birbirini altetmeye çabalayan bu iki düşman, bana işkence etmek için ,el sıkıp anlaşıyor; biri işe koşuyor,diğeri beni işten yoruyor. 'ne kadar parlaksın'diye iltifat ediyorum güne;'bulutlar göğü kararttığında yardım edersin'..diyorum ki,esmer tenli geceye yaranmak için de, 'sen aydınlatırsın akşamı,yıldızlar parlamazsa' yine de gün,gün geçtikçe uzatıp duruyor çilemi, geceyse ,her gece, derdimi arttırıyor. (sone 28,wıllıam shakespeare)
göğe bakar
yaşamak istiyorum ama boğuluyorum, hayat tüm yüküyle geliyor gibi, artık düşüncelerim kontrol dışı, sürekli bir panik, sürekli bir kayıp duygusu, gerçekliği de var, şizofrenik değil, öyle olsa inan daha rahat ederdim, saçma sapan bir insan hayatımda iftira ve kötü niyetiyle var, hiç bir şey yapmamışken suçlanmak, çevremden insanların beni dinlemeden beni silmesi, kabus gibi, bölümün verdiği derslerin stresi ayrı, yalnızlık ayrı sorun, bir de ekonomik sıkıntılar, bir de yaş sorunu, gençliğin verdiği zamansal gücün olmaması, alanımın daralması, sadece derin bir nefes çekmek istiyorum artık, bir şeyler normal olsun, kafam bir gün boş olsun, geçmiş travmalarımdan, şimdinin travmalarından arınmış olsam, gelecekte öyle büyük bir rahatlık istemiyorum, dedim ya sadece derin bir nefes.
ya
bir gülsen, gül sen ben açarım tüm karanlığı bilirim duvarın ağladığı senin sessizlik anını kalma öyle, bir gülsen kendimizi bulacağız aydınlığın vardığı güzel gözlerinde
ya