anladığım kadarıyla insanlar hayatıma nedensiz girip nedensiz çıkıyor. bana basit bir soru soruyorlar insanlık için cevap veriyorum. sonra konuşmaya çabalamıyorum. benle sohbet etmeye çalışıyorlar beni merak ediyorlar, geçmişimi düşüncelerimi bildiklerimi öğreniyorlar, şaşırıyorlar, seni seviyorum diyorlar, farklısın diyorlar, ben de artık iyice onlara alışıyorum seviyorum, hayatımda değerli biri var diyorum, üstlerine düşüyorum, sevgimi yardımımı veriyorum, sonra iyi ki varsınlar şunlar bunlar. ardından birden bire hayatında bişe değiştirmeye karar verince neden göstermeden etmeden hatta beni istemediğini belirtmeden hoşçakal demeden sadece uzaklaşıyorlar, paylaşımlarını azaltıyorlar, günlük konuşması azalıyor ve ardından sadece suskunluk bırakıyorlar. evet durum aynen bu. bir kavga tartışma ters bir anlaşılma olmadan. bu onlar dediğim de öyle çok sayıda insan değil elbette. ama ben hiç birinizi bu kadar hayatıma sokmak istemedim, hiç birinizin peşinden bu kadar koşmadım, siz bi işle bişe ile ilgili bana danıştınız ben cevapladım, siz hayatınızı anlattınız, siz seni seviyorum dediniz ve siz gittiniz. sonra da kötü biri miyim vs diye düşündünüz??
onlara kızmıyorum artık, kendime kızıyorum benim en sevdiğim ve beni en çok sevdiğini söyleyen büşra bırakıp gitti, başkasına bundan sonra neden inanılır ki, neden güvenilir ki?
sevgiyle kalın onlar.
