lan bi hayal kurduk yine olmadı.
insanları anlamıyorum galiba ben.
yalnızlık da benle olacak gibi
zaten düşününce neden sevileyim ki
canım çok acıyor be hayat.
Gece gündüzle,gündüz geceyle bulandıkça. Birbirini altetmeye çabalayan bu iki düşman, bana işkence etmek için ,el sıkıp anlaşıyor; biri işe koşuyor,diğeri beni işten yoruyor. 'ne kadar parlaksın'diye iltifat ediyorum güne;'bulutlar göğü kararttığında yardım edersin'..diyorum ki,esmer tenli geceye yaranmak için de, 'sen aydınlatırsın akşamı,yıldızlar parlamazsa' yine de gün,gün geçtikçe uzatıp duruyor çilemi, geceyse ,her gece, derdimi arttırıyor. (sone 28,wıllıam shakespeare)
lan bi hayal kurduk yine olmadı.
insanları anlamıyorum galiba ben.
yalnızlık da benle olacak gibi
zaten düşününce neden sevileyim ki
canım çok acıyor be hayat.
şu berbat hayatımda güzel şeyler olsun istiyorum artık. eğer olacaksa tam zamanı. kanayan yaralarım ağır çünkü, böyle bırakırsan hayat beni olmaz lan aq olmaz işte. geleceğe biraz da olsa umutla bakabileyim. kelimelerden korkmayayım, düşünmekten korkmayayım, geceleri huzurla uyayım, isyan etmeyeyim. diyeceksin ki hayat sen bahanelerle yaşıyorsun hayır ben savaşıyorum mücadele ediyorum, elimden geleni yapıyorum, hatalarımın farkındayım ama düzelmeye de çalışıyorum. kimse hatalarının bedelini bu kadar ağır ödememeli. hayat sana diyorum yap artık bir güzellik. bu yaralar artık kanamasın.
düşüncelerim yanında susuyorsa
gözlerim sadece sendeyse
hatta sen birini dinlerken
ben seni dinliyorsam
daha ne olsun
adı aşk olsun
babil kulesinin üstünde
haykırırım adını 1.bab olarak
ve gökyüzüne bakarım
ardından 2.bab
gülümsemeni çizmek olur
bir gökkuşağı çıkar aniden
3.bab gözlerin olur
bana baksın dilerim
sadece bana
dördüncü babda
kalbime yüzünü çizerim
senin için atsın
beşinci babda
kendimi hayallere bırakırım
gerçekleşsin diye
altıncı babda
su içerim
su gibi akalım diye
ve yedinci babda
seni seviyorum derim
acının histerikleştiği bir nokta
bebeklerin ağlama nöbeti duyumsaması ile
akbabaların etrafta dolandığı
gözlerimden kan aktığı
anlarımda
beklentilerimin
parmak ucu kesiği gibi
acı yaşatması
süreklilik
bir linç duygusu
kendime kendimin ettiği
ezber bozan bir gerçeklik
ezel kadar uzak
durağan bir acı
ve asla bitmiyor
ama ben
yavaş yavaş
siliniyorum bu acının altında
bir kez daha seni ne denli sevdiğimi hatırladım
sesli söyledim bunu bir sohbette
ses tellerim titredi
ellerim birbirine girdi
bir kez daha kansereyazdım
olamaksızın peşinde yaşayasınruhum