solcu duyguları olan(muhtemelen genetik) sağlam bir kapitalistim. bu da çok rahatsız edici. inanılmaz çelişkiliyim. düşüncelerim duygularım bir yanda hareketlerim bir yanda. bu durumda kendini inanılmaz yargılayan bir yapı da cabası. ve sonucunda kendinden nefret etmek. bencilim tembelim ama bir yandan da annemden geçtiğine inandığım muazzam bir duyarlılık sahibiyim.. bir yandansa babamdan geçtiğine inandığım ani ve sert kararlar verebilme özelliği.ve ikisinden de geçtiğine inandığım ya da öğrettikleri her şeyi evrensel düşün insan hakları vsvsvs boku. tamam da abicim hayat böyle bir şey değil ki diye isyan eden bir yan da yok değil. bir yandan deli gibi para kazanıp insanlardan üstün olma isteği(sanki mümkünmüşcesine-para değil üstünlük-ya da en azından para ile üstünlük) bir yandan okul bitince iki yıl afrikaya gidip insanlara yardım etmek isteyen bir ben.sonrası allah kerim. bir yandan her gün tanrı felsefesi yapan ben, bir yandan küçüklüğümden alıştığımdan dua etmeden uyumayan ben. bir yandan deli gibi aşık ben,bir yandan her erkek gibi ya da insan gibi sadece hayvani duygularıyla hareket eden ben. işin en kötüsü ise bunların hepsini her gün 24 saat içinde yaşayabilmem. bu durumda ergence ben kimim diye sorduğumda da kendime, kendimden alabildiğim tek cevap beş para etmez, kendinden ölesiye nefret eden bunun neticesinde de diğer insanları (en azından) sevmeyen birisin oluyor. acınası bir durum değil mi?
bu durumda bütün kafa yapan ne kadar şey varsa onları sevmem normal değil mi?
en azından düşünmem duruyor. her şeyi her açıdan düşünmek? bazen gerekli olsa da her an olması ölümcül bir hata diyebilirim size. eğer(her şeyi her açıdan düşünmek) siz de böyle olduğunuzu düşünüyorsanız ve de kendinizden nefret etmiyorsanız emin olun her şeyi düşünseniz de her açıdan düşünmüyorsunuz demektir. diyeceksin ki sen altı üstü iki seçenek yazdın. bunlar genel durumda bir anlık düşüncelerdi sadece. daha da sayabilirim. başka benler başka düşünceler başka yanlar vs ortaya çıkartabilirim. ama ömrümü an be an yazmam gerekir. tuvalette sadece şu yazdıklarımı düşünebilmem benim için gayet normal bi durum.yoksa herkes de böyle mi? eğer böyle ise herkes biraz rahatlarım da o zaman ben neden bu duruma alışamadım diye kendime yine kızarım. yazı biraz yavaşladı dikkat ettiniz mi? çünkü başta öfkem vardı ve öyle hızlıca yazdım şimdi ise öfkemi açıklama gayretindeyim. birazdan da gülmek için scrubs izleyeceğim. işte bu yüzden de yaşadığımıza kanaat getirmekteyim ben. evet hayatı yaşıyor olmamızın tek açıklaması bu. yüzyıllarca insanlar boşuna varlık,din vsvsvs felsefesi yaptı. işte ben size cevabı veriyorum. bu değişkenlikler için yaşıyoruz sadece. kendimizde bile olsa hesaplayamayacağımız değişkenler için. ve kusursuz olmadığımız sadece insan olduğumuz için. yoksa biz de tanrı olurduk değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder