Gece gündüzle,gündüz geceyle bulandıkça. Birbirini altetmeye çabalayan bu iki düşman, bana işkence etmek için ,el sıkıp anlaşıyor; biri işe koşuyor,diğeri beni işten yoruyor. 'ne kadar parlaksın'diye iltifat ediyorum güne;'bulutlar göğü kararttığında yardım edersin'..diyorum ki,esmer tenli geceye yaranmak için de, 'sen aydınlatırsın akşamı,yıldızlar parlamazsa' yine de gün,gün geçtikçe uzatıp duruyor çilemi, geceyse ,her gece, derdimi arttırıyor. (sone 28,wıllıam shakespeare)
13 Ekim 2016 Perşembe
insanlar
anlamadığım bir dünyada yaşıyorum. adamlık olgusu hayat uğraşı ve benzeri saçmalıklar. anladığım bir şey varsa yaşamak nasıl normalse ölme isteği de bir o kadar normal. keza bence yaşama isteği aptalca. ve kendimi bu konuda kimselere kanıtlama gereksinimi duymuyorum. duyumsadığım tek şey böyle olmaması gerektiği duygusu.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder