çok fazla endişeliyim, neler olacak hiç bir fikrim yok, kendimi aşırı yetersiz hissediyorum. insanlar bunlarla nasıl mücadele ediyor. kafam allak bullak, hiç bir şey bilmiyorum sanki, arkadaşlarıma sorsam sen iyisin yaparsın bu dersi der, mezuniyet kaygısı duyacağım hiç aklıma gelmemişti, bir yandan da parasızlık, yaşın verdiği gerçek, bir işe girmem gerekmesi artık. ve önümde son 16 ders, bunlardan 4-5i çok kritik, normal ders çalışma ile geçilecek ders değil. bir yandna bir sene uzatım kritikleri bıraksam desem yaş, para faktörü girecek, bir de o sene kesin mezun olmalı şartı olacak, yanlışlıkla hatamla vs ile kalsam yine aynı sorun, bi de üstüne millete rezil olmak. hadi geçtim iş kaygısı başlayacak biliyorum da o daha katlanılır geliyor. kaçışı olmayan bir dünyadayım, bir de bana okulda sorun çıkaran tipler var, uğraştığımız, bu sene bilerek uzatmak bir tek bundan kurtulmama yarar, ama sene boyu ve seneye stres sürecek.
ve galib alkoliğim, alkolik olmak da zihinsel olarak problem açıyor ve yetersiz hissetmemin bir sebebi de bu.
evet alkolü bırakmam gerek ama şu stres, şu kaygı, şu endişe, resmen bir kısır döngü.
eskiden daha rahat bir insandım ya da sorunlarım bu kadar büyük değildi, ya da şartlar böyle daraltıcı değildi.
o yüzden mi her şey kolay geliyordu, ya da o yüzdne mi her şey son ve zor geliyor.
elimde olsa terapi alır, bi de eğitim alır seneye öyle yapardım.
ama değil.
kabullen.
ne elimde alkol
zaten onu da parasızlıktan alamayacağım gibi ya.
sikiyim dünyamı modundayım. keşke ölmek çok basit bir şey olsa, acısız, yukarı bakıp, tanrım beni al, bana yetti, olmadı başaramadım diyebilsek.
keza buradaki asıl korku da hayatın sonsuza dek bitmesi, yani öteki dünyanın olmaması, alın size varoluşsal problem.
çözün!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder