huzur ve huzursuzluğun günlüğü bu. bugün arkadaşımla otururken huzur içinde sohbet edebildim, keyif alabildim. ama eve döndüğümde yalnızlığımla baş başa kalınca, sigaraya sardım önce. peş peşe içilen kanserler ve yirmi dakikaların ziyaretçisiz geçişi. kendimi aslında nehirde görüyorum ama nehrin parçası değilim sanki. sürekli olumsuz düşünceler. sen başarısız birisin, sen yalnız birisin, sen bir alkoliksin, sen beş para etmezsin gibi gibi. ve bir sigara daha. sonrasında zaman geçmiş, ben nasıl geçtiğini anlamadan, hayatım sanki gözümün önünde akıyor ve ben sadece seyirciyim gibi. bunun yarattığı huzursuzlukla içmeye başlıyorum ve yine sigara ile. içiyorum, susuyorum sadece, etrafıma bakamıyorum bile. yalnızlığım içimi yakıyor. bir daha içiyorum ve bir sigara daha. bu bir travmanın varoluşu ve benim yokoluşum. boşanmanın ben de yarattığı etkiler bu işte. boşandıktan sonra yalnız kalamayan bir zavallıya dönüştüm. her an biri ile olmalı her an bir şey yapmalı. boşluğu doldurmalı. en kötü içmeli, en kötü sigara içmeli. her bir nefes her bir duman benim çaresizliğim aslında. okudukça her kelimesinde bunları bulacağım bu günlük ise zamana atılmış bir mektup sadece.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder