8 Ağustos 2012 Çarşamba

hukuk

insanlarda gördüğüm bir insanı yargılarken sadece aklında kalanlardan anlayabildikleri ile yargılamaları. yani diyelim ki cümle seni ölesiye seviyorum. insanların aklında kalan ise seni seviyorum. yargısı ise beni seviyor oluyor. bunu çeşitlendirebiliriz. oradaki ölesiyenin mühim olduğunu görememek!!! bunu anlasa anlasa kafka ve ya kafkist bir kafa anlar. çünkü kelimeler mühimdir. kelimeler hukuktur aslen. hem soyut hem somut. ve benim gibiler konuşurken saçmalar gibi gözükürken sadece buna önem verdiğinden böyledir. gelebilirimsi her ek mühimdir. misal. böyle olurken hayat insanlara nacizane tavsiyem. ya yargılama işini konuşma sırasında yapmaya çalışın olabilir. ki böylece en azından daha yakın bir yargı olabilir. ya da hiç yargı yapmayın. çünkü eğer birisini yargılıyorsanız kendi dünyanızda o an hakimsiniz demeketir. ve hakimlik adaleti gerektirir. bundan dolayı yargılarınıza sahip çıkın. bunu size kafka derdi. ama yaşamadığı için ben söylüyorum. saygılarımla arz ederim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder