bu yıla son yazım. yeni yıl geliyor dünyaya ve benim yanıma bile gelmeyeceK. şöyle uzaktan bir el sallayacak o kadar. çünkü benim için yeni yılla sadece sayı değişmiş olacak. başka bir şey değil. beklentilerim yok, yeni günlerime hayatın sunduğu teselli hediyeleri gelecek belki ama işe yaramayacaklar ki bunu biliyorum ben.hem de adım gibi.
beni sadece mutsuzluk bekliyor.
bazılarımızın hayatı çok kısadır.
benim hayatım dün bitti.
gelecek olanlar sadece izleyeceğim 3.sınıf filmler.
belki daha vereceklerim bitmemiştir
ve onları vermeyi bekliyorumdur o kadar.
dün bitti dedim ya ruhum işte dün öldü.
geriye hiç bir şey kalmadı.
daha eski günlere yapıştı kaldı.
çünkü ruhum biliyor daha iyisi olmayacak.
en çok ne zaman düşüncelerim yoğunlaşır biliyor musunuz? yattığım saat neyse o saatte. belki sizin de öyledir. sürüyle şey geliyor uyumadan önceki saatimde. kendime hepsini sonra yazarım diyorum ama unutuyorum uyandığım zaman. sonra da üzülmüyorum çünkü biliyorum ki unutulacak şey aslında o kadar değerli değildir ne yazmaya ne okumaya ne de sevmeye...
zaten arkadaş artık çok iyi yazamıyorum. sen de bunu farkettin değil mi?? buraya yazdığım hangi şey güzel ki?? hepsi acı dolu... onun arkasından ya da ruhumun arkasından dökülen ağıtlar sadece. ne katar ki ???
biliyor musun mevlananın bir sözü vardır: aklınla sevme akıl gider unutur. kalbinle sevme çünkü bir gün duracak ve sevemeyecek. ruhunla sev...ruhunla sev ki aşkın sonsuzluğua ulaşsın.(tam böyle olmayabilir ama sonuç bu) işte ben onu ruhumla sevdim be arkadaş. o da bunu biliyor. ruhum her an onunla ki...belki bir gün ruhuma eşlik etme kararı alır ve çıkagelir. ne zaman olacağı umurumda değil inan bana, hoş bu olmayacak eminim...
bugün ilk defa ciddi ciddi eroin,kokain veya benzerini düşündüm. bir arkadaşım var ne zaman istersem getirebilecek durumda. her detayı öğrendim filan. bilgilerim vardı da iyice genişlettim. milletin yorumlarını okudum filan. kullanan arkadaşlarım da vardı onları düşündüm filan. saçma sapan şeyler işte. alkol yetmiyor artık diye....
ama yok yok bu yol seçeneğim var ama galiba böyle bir şey yapmam ben.di mi?
bir de şeyi çok düşündüm. plan yapmayı ve yaptım. öncelikle (ocakta finaller var da) şubatta dövme işini kesin halledeceğim. ilk dövmemi yaptıracağım gelecekte pişman olursam da umurumda değil. sonra yemek yapmayı öğrencem. italyan mutfağı filan. hani filmlerde yakışıklı eleman kızı yemek yaparken tavlar yaaa. ben de yapacam anasını satayım. ne eksiğim var? sadece yemek yapmayı bilmek. ayrıca motor ehliyeti alacağım ve para biriktirmeye de başlayacağım. her gece ankara sokaklarında deli gibi süreceğim. gündüz yok sadece gece boş sokaklarda sür keyfine bak hesabı. gece de değil aslında:D sabaha karşı demek daha doğru olur.
işte böyle iki yol var bu 2010 da ölmüş ruhum,yaşayan bedenim için... böyle kopuk kopuk bi karakterim var. ya öl ya umutla yaşa. ne yapacağım gerçekten bilmiyorum. bugüne dek tek planlarım tutan şey(ler) öğrencilik hayatımda olanlardı. diğer alanların hiç birinde planlarım tutmadı hep olumsuz olanlar oldu. ama bu sefer her iki seçeneği de görüyorum. ve her ikisine de planım var. hazırlıklıyım yani. mesele sadece başlangıcı yaşamakta sonrası benim ellerimde olan bir kuklacılık günleri olacak.
2010 umarım hepiniz mutlu olursunuz.bunu tüm kalbimle istiyorum. turumcum sen de mutlu ol lütfen hayatta en çok istediğim şey. kendi adıma bir şey istemekten vazgeçeli çok oldu ama bu inan sadece senin için değil.
Arşivi okurken, özeline fazla dalıyorum gibi hissediyorum.
YanıtlaSilİtalyan mutfağı ne mesafede?
kötü bir şey mi bu ? bence iyi...ama bu yazı olmasaymış daha iyi olurmuş:) unutmuşum bunu iyi mi?
YanıtlaSilşimdilik biraz uzak mesafede ama olacak bir gün eminim:) üzülerek belirteceğim ki dövme olayı yalan oldu :( bu yazıyı sarhoşken yazmıştım...ve ben iğneden çok korkarım :( şu an kendimi kötü hissettim bu yüzden.ama heralde bir başka sarhoşlukta gider dövmeyi direk yaptırırım :) bu tür şeyleri anca böyle yapıyorum :)