12 Haziran 2010 Cumartesi

ODA

hayatımI tüketiyorum.zamanımı anlamsızlaştırıyorum. 4+1 duvar olan odamda kahverenginde kanser geçiyorum. KARACİĞERİMDEN. her geri dönülmez yudumda dünyanın ezdiği böcekler gibi. bakamıyorum etrafa. dağıtıyorum her yeri. sesimi duyurmaya çalışıyorum,beceremiyorum. bağırıyorum,çağırıyorum. sizi öldüreceğim orospu çocukları duyun artık beni,SESİMİ. odamı dağıtıyoruM,darmadağın. +1 ler eklemeye devam ediyorum sizin 4 duvar odalarnıza.dolabımı paramparça ettim. yatağımI ters düz ettim. +1ler ekliyorum odamı öldürerek sizin dünyanızA ve benim kanser KARACİĞERLİ dünyama. çünkü yapabilirim. ama duymuyorsunuz çığlıkları ve devam ediyorum odamı dağıtmaya.yerleri parçalıyorum. yetmiyor ne öfkem diniyor ne siz beni duyuyorsunuz. kendimi de parçalıyorum. arada devam yudumlara,kansere,kahverengine ve de kahveye.bir de kahpelere. kendimi parçalıyorum. odam kıpkırmızı her yerde kan kan kan VE sadece kan. kahverenginden eser kalmayıncaya kadar.+1 ler +10lar oldu. ama hala sesime cevap yok.

ve sadece hayatımı tüketiyorum.
kapitalist bir işadamı gibi,bir manken gibi.
19umu 91 yaptım.
KARACİĞERİMDE ki kanserimle.

neyse uykum geldi.
iyi geceler....
ODA.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder