ama

biliyor musun?
kimseyi senin kadar sevmedim ben,
hatta hayatımda sen yoksan
kimseye değer vermedim ben.
kimseye kendim de dahil!

biliyor musun senin gözlerine baktıkça,
ben tanrıya inandım.
ben iyi biri olabilirim diye,
ben doğru düzgün biri olabilirim diye,
kendime inandım.
içimdeki tanrıyı gördüm,
ve o sendin!

ben seni ölesiye sevdim be turuncum...
sevgim herşeye yetsin de istemedim değil.
bencilce biliyorum,
sevgimin ikimize yeteceğini hayal etmek...
gerçek bir hayaldi bu heralde ha?
evet gerçek bir hayal!

benim duygularım hayal denen
şeyle o kadar sevişmişki...
gerçeği asla görememişim
ve şu an görüyorum.
beni asla öyle sevmeyeceğini,
benim yanımda olmayacağını,
benim bir hiç olduğumu.

AMA

hala seviyorum seni be turuncum...
ne diyebilirsin ki buna?
benimkisi sonunu bile bile sevmek
vazgeçmemek işte,
galiba sevgimin tutsağı oldum ben.

AMA yine de;
üzülmüyorum be turuncum
sen varsın o sevginin içinde,
oda arkadaşım olarak
sem varsın o hapiste...

bu yüzden
asla yalnız olmayacağım ben


not:sonsuz sensizliğime rağmen
seviyorum seni delice
hatta bazen kendimden korkuyorum
acaba cidden kafayı yedim mi diye