bugün bir şeyi farkettim.
daha doğrusu daha önce farkettiğim
ama inkar ettiğim bir şeyi
gerçekten özümsedim.
itiraf işte duvara bakan
masum kafamdan ağzımla dökülen
sözler dizesi:
ben küçüklüğümden
hiç bir şeyi,
hiç bir anıyı
taşımamışım büyüklüğüme...
hayatımın eski sayfalarını çöpe atmışım,
hatırlamıyorum hiç bir şeyi.
özellikle ondan öncesini;
ondan itibarense onla olan her anı,
hatta her sarhoş rüyalarımı
ev adresimden daha iyi biliyorum.
ve gelecekte o var mı yok mu?,
tamamen bir muamma.
inancıma göre olacak mutlaka!!!
ama gelecek bilinmezler toplamı değil mi???
eğer o olmazsa,
artık geçmişim olmadığı gibi;
biliyorum ki geleceğim de olmayacak.
sadece nefes alınan dakikalar...
tanrının bana bağışlayacağı ölüm öncesi,
her anı sisli günler yaşayacak
aşık olan bedenim,
ona ait olan ruhum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder