günseli

bugün en büyük korkumu yazmak istiyorum.günlük kılıfında bir sayfa olsun.sessizlik!
en büyük korkum sessizlik.hem de çok korkarım.sessizliğe bildiğin dayanamam.ders çalışırken,kitap okurken vb durumlarda mutlaka evde bir ses olmalı.müzik olabilir veya aptal bir tv programından gürültüler de(evet itiraf ediyorum bazen benim sayemde aptal programlar da reyting kazanıyor).her şey olabilir, ses olmalı diyorum işte.uykuya dalarken de dışarıdan ses gelmezse o gece bana uyku haramdır.böcek sesi de olsa bir ses olmalı.diyeceksin o zaman rahatsın sen hiç sessizlik diye bir şey yok zaten.keşke o kadar basit olsa.benim kadar dikkatliyseniz ve uyku sorununuz varsa bazı saatler-ki uykun gelmiştir tam yatman gereken saattir hani yatmazsan uykun kaçar saatidir-hiç bir sesin duyulmadığı olur.belki benim bir kulağım sağır olduğundan duyamıyorumdur.filan falan karmaşık bir durum.sessizlik işte.karanlık ya da başka bir şey değil.bana ses verin cehenneme bile giderim.belki bu korkumun nedeni sağırlık korkusudur içten içe olan.dedim ya sağ kulak sağır diye ya sol da giderse ne olur.al sana sağır bir adam.hayat bana zaten yeterince zor.bir de sağırlık vb sorunlar yaşamak istemem.belki bu yaptığım şımarıklık ama isteyecek bir insan da bulamazsınız bundan da eminim.öyle işte yazdım rahatladım fena mı oldu.
oldu mu peki günlük kılıfında bir sayfa.