fahişelerin dramı

ısıtıyor düşleri beş paralık altın saçlı melek yüz
askerlerin tarumar ettiği bir şehrin fahişesi gibi
hayatın karman çormanlığı bacak arasında dümdüz
utanmıyor,üzülmüyor para ile mutlu,satılık düpedüz

bulantıdan gözyaşları bok yeşili akan bir peder,
ve camisinde duran imamın dualarında bin keder,
halk aç köpekler ve hayatlarının pezevenkleri gibi
aldırmıyor,kayıtsızlar,sanki alışılmış bir oyun kader

rezil ama güzel fahişelerin dramı herkese doğal,
alan razı satan razı hesap ortada sormamak en doğal
pembe düş evinde yaşıyormuşuz da onlar siyah gibi
piç değilmişiz, pezevenk ve müşteri değilmişiz gibi
hayat güzel,fahişelik en eski meslek,her şey doğal

fahişelerde insan
utanmalıyız...