saniye

onunla değil de başkasıyla konuşurken kendimi bir yalanı yaşıyor gibi hissediyorum.
sanki uyuşturucu kullandım ve uçtum gibi.
renkler birbirine girmiş,zaman yavaşlamış,sol tarafımda kalbim yok ama bir davul varmış gibi.yani yalan duygular için çarpan bir kalp.
onsuzken gerçeklikte değilim ben.tamamen sahte her şey.
arkadaşlar,oyunlar,rüzgar,aile.
her şey.sahte bir şey.adı konamayan.rüya gibi ama kabusa çeyrek bir yerde.
sevilmeyesi.ama yaşanılası intihara çeyrek bir yerde.
sahte olan bir şeyi zaten kim sever ki?
öldürüyor onsuzluk denen uyuşturucu beni yavaş yavaş.
şeyi düşünüyorum o yokken(yanımda olduğunu hissetmemek vs) olduğu zaman kime ne dersem diyeyim yalan.anneme seni seviyorum diyemiyorum misal.
hayatıma başkası da bu yüzden giremez.girmemeli.girmesin.giremez.
çünkü ne dersem diyeyeim yalan bir şey olur bunu biliyorum.
ben onu severken dostlarımı sevebiliyorum,ailemi sevebiliyorum
yaşama inanabiliyorum.iyi olmak için sebep bulabiliyorum.
ben onunlayken gerçeği yaşıyorum.
gerçek
mecaz anlamıyla değil
ana anlamıyla
tek
gerçek.
o benim biricik gerçeğim.
o benim alkolsüz halim.
yaşama saniye kalan ben.

neyse bu yazıya herhalde sempatiğimsin şarkısı yakışır.kafa güzel afola iyi geceler :)