bir de

aklımı karıştıran bir şey var.ama sadece bir şey bir soru bu.fazlası değil.kimseyi bir şey ile yargılamıyorum.
şimdi namus bacak arasındadır diyen bir kız,evlenmeden önüne gelenle çıkıp 'yiyişip' ben namusluyum diye geçinmesi haklılık mıdır?kızın görüşüne katılırsak bu kız aslında namussuz olmaz mı? yani vermek dışında her bir şeyi yapıp sonra namuslu ev kızıyım demesi doğal mı?doğru mu? ben bunu sormakla yanlış mıyım? ve neden?
bakın sadece aklıma hep takılan bir şey bu.kızın görüşü önemli.ben normalde böyle bir tartışma yapmam bile.
ya da şöyle bir şey kızlık zarı diktirme ne ya? nasıl bir şey nasıl bir düşünce?
burda ben namusluyum durumu yok tabi.evlenecği adam namussuz demesin düşüncesi var.tamam da adam böyle ise neden evleniyorsun? ya da adamı bu konuda kandırıyorsan bu evlilik bir yalanla başlamış olmaz mı?(büyüklüğü küçüklüğü tartışmam yalanda yalan yalandır,bu açıdan ak yalan da yoktur) neyse yalanla başlayan bir evlikikten ne umulabilir?bir kez yalan söyleyen kadın bunun devamını da getirmez mi? adam saf yine yalan söylerim gibi düşüncelerr beyninde cirit atmaz mı? kadın saf sandığı kocasını bir ikiden fazla kandırdığında erkek bunu sezip bana yalan söyleyen kadına ben neden yalan söylemeyeyim demez mi? böylece de aldatmaya kadar iş gitmez mi? haliyle ben neden aldatıldım saçımı süpürge etmiştim oysa denmez mi? çok soru sordum değil mi?_kızma valla.aklım karışık bu konuda.
aldatan kişi ne kadar suçluysa aldatılan da suçludur bence.bu işler tamamen etki tepki meselesidir.aşk varsa zaten sanma aldatma olsun.önemli olan o aşkın adını başta iyi koyabilmekte.özellikle bu çağda :)